به گزارش عرصه، با شروع فصل سرما به دلیل آب و هوای مساعد مازندران پرندگان بی شماری به این اقلیم سفر می کنند اما این اولین بار بود که تعدادی قوهای مهاجر پا به سرزمین بابل می گذاشتند اما شاید اگر می دانستند این آخرین سفر آنهاست هیچ گاه در مسلخ گاه خود فرود نمی آمدند.
جواد یعقوب زاده فعال محیط زیست بابل در گفت وگو با خبرنگار عرصه می گوید: در صدسال اخیر مهاجرت ۲۰ قو به بابل اتفاقی نادر است ولی متاسفانه ما میزبان خوبی برای میهمانان خود نبودیم.
وی در مورد علت مهاجرت قوها به شهرستان بابل تصریح می کند: قوها معمولا در جاهایی ماوا می گیرند که دارای امنیت باشد به علاوه وجود آبندان های که در کنارهم قرار گرفته اند و دشت های وسیعی که در این منطقه وجود دارد شاید از جمله دلایلی باشد که این قوها، بابل را مناسب برای تجمع خود دانسته اند.
این فعال زیست محیطی در خصوص قرق شکنی محیط زیست با توجه به حساسیت قوها به تیراندازی خاطرنشان می کند: قرق شکنی از گذشته های دور وجود داشته و تنها شکارچیان مجاز به پرندگان خاصی در این مواقع هستند. شکار را نمی شود حذف کرد اما شکار قوهای مهاجر آن هم از گونه های نایاب امری دردآور و غیرقابل بخشش است.
وی می افزاید: البته همه قوها در قرق شکنی کشته نشده اند، چهار قو از ۲۰ قوی مهاجر به شهرستان بابل در شالیزارهای ایمن‌آباد و کروکلا بخش لاله‌آباد بابل توسط سه شکارچی شکار شدند.
یعقوب زاده یادآور می شود: اگرچه طی بخش نامه جدیدی که به محیط زیست ابلاغ شده، جریمه و مجازات شکارچیان خاطی چندین برابر شده است اما حوادثی این چنین نشان از نبود طرحی جامع برای بهره برداری از پتانسیل های حیات وحش به صورت مناسب دارد.
این فعال زیست محیطی تصریح می کند: بخش حفاظت محیط زیست بسیار محدود است و نمی تواند تمامی محیط زیست را زیر پوشش خود قرار دهد. باید قانونی جامع و سیستماتیک برای حفاظت از محیط زیست با مشارکت افراد بومی تدوین شود تا مانند امروز شاهد این تراژدی دردناک نباشیم.
وی یادآور می شود: ایجاد طرح های پرنده نگری می تواند یکی از راه هایی باشد که گردشگران زیادی را به استان فرا می خواند و نیز منجر به فرهنگ سازی برای حفظ گونه های کمیاب پرندگان خواهد شد. اگر ما راهکارهای حفظ این پرندگان مهاجر را یاد می گرفتیم شاید در سال بعد شاهد مهاجرت صدها قو به بابل بودیم.
–
