دکتر مرتضی بهرامی نژاد در گفت‌وگو با عرصه، افزود: هر چند یکسری از مربیان بدنساز که در راس تیم‌های باشگاهی و تیم‌های ملی قرار دارند، از مربیان تاثیرگذار و آکادمیک هستند، اما به دلیل عدم حمایت کافی از این تعداد مربیان و پایین بودن حق‌الزحمه آنها، بعد از مدتی فعالیت ترجیح می‌دهند تا از حرفه و تخصص خود جای دیگری استفاده کنند و از حضور در راس تیم های ملی، باشگاهی و فدراسیون‌ها کناره‌گیری می‌کنند.

وی گفت: ضعف سیستم مدیریتی و سلیقه‌ای برخورد کردن مدیران باشگاه‌ها در جذب مربیان بدنساز، سبب شده تا مربیان بدنساز متخصص و آکادمیک جایی در تیم‌های ملی و باشگاهی نداشته باشند و هنوز همان سیستم سنتی و شیوه‌های تجربی بدنسازی در تیم‌ها حرف اول را می‌زند.

بهرامی نژاد اضافه کرد: من خود بعد از حضور در ۵ المپیک و بیشترین اثرگذاری که در تیم‌های جودو و بوکس داشتم، به این نتیجه رسیده‌ام که باید از تخصص خود در جای دیگری استفاده کنم نه در تیم‌های ملی یا فدراسیون‌ها. ۵ سال به عنوان مربی بدنساز با تیم ملی جودو کار کردم و در پایان این مدت چیزی حدود ۲میلیون و پانصدهزار تومان حق‌الزحمه از این فدراسیون دریافت کردم. هم‌چنین ۵سال مربی بدنساز تخصصی احسان روزبهانی بودم، در طی این مدت نه تنها هیچ پولی از فدراسیون بوکس دریافت نکردم، بلکه، حتی بعد از المپیکی کردن روزبهانی کسی سراغی از من نگرفت که کجا هستم. حال با چنین سیستم ضعیف مدیریتی کدام مربی بدنساز متخصص و آکادمیک حاضر به همکاری است.

وی هم‌چنین در پاسخ به این پرسش که آیا دیدگاه ورزشکاران حرفه‌ای نیز همانند مدیران باشگاه‌ها و تیم‌های ملی است، گفت: اگر ورزشکاران حرفه ای اعتقادی به مربیان بدنساز متخصص و آکادمیک نداشتند، هیچ‌وقت خارج از برنامه تمرینی خود سراغ افرادی همچون ما نمی‌آمدند و با همان روش‌های سنتی و تجربی روند آماده‌سازی خود را ادامه می‌دادند. به هر صورت چون در نظام باشگاه‌ها و تیم‌های ملی سیستم درست و قانونمندی وجود ندارد، ورزشکاران نیز مجبورند با صرف هزینه به دنبال آماده‌سازی خود در جاهای دیگری باشند.

این متخصص بدنساز خاطرنشان کرد: زمانی که تیم ملی تکواندو دست من بود، شاهد یک مینیسک پاره در این تیم نبودیم و افتخارات زیادی نصیب این تیم بود. اما از آن زمانی که تیم ملی تکواندو به صورت سلیقه‌ای مدیریت شد، افراد موفق به صورت سلیقه‌ای کنار گذاشته شدند و امروز دیگر جایگاه گذشته خود را ندارد.

وی در پایان گفت: اگر امروز مربیان بدنساز تحصیلکرده و متخصص جایگاهی در راس تیم‌های ملی، باشگاهی و فدراسیون‌ها ندارند، در حقیقت این ضعف را باید در سیستم مدیریتی جست‌وجو کرد که با بی‌ارزش قلمداد کردن کار مربیان بدنساز حرفه‌ای و متخصص، زمینه همکاری را برای آنها فراهم نمی‌کنند.

–