سناتور «جان مک کین» در مصاحبه ای با اشاره تلویحی به رئیس جمهور آمریکا، از شهروندان ثروتمندی که با اتکاء به توان مالی خود برای فرار از جنگ ویتنام معافیت پزشکی جعلی دریافت کردند، انتقاد کرد.

به گزارش عرصه به نقل از شبکه اِی بی سی نیوز، سناتور «جان مک کین» روز یکشنبه در مصاحبه خود با شبکه «سی- اسپن ۳» (C-Span3) شهروندان آمریکایی و ثروتمندی را که با تهیه معافیت پزشکی برای یک بیماری مزمن- به نام «خار استخوان»- از شرکت در جنگ ویتنام شانه خالی کرده بودند، به باد انتقاد گرفت.

برخی کارشناسان این اظهارات جان مک کین را حمله تند و عامدانه وی به «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا ارزیابی کردند؛ چرا که دونالد ترامپ در سال ۱۹۶۸ و در بحبوحه جنگ ویتنام برای بیماری مزمن «خار استخوان» در پاشنه پای خود یک گواهی پزشکی برای معافیت از خدمت در ارتش دریافت کرد.

مک کین در این مصاحبه به پرسشهای مطرح شده در دوران رقابتهای انتخاباتی ۲۰۱۶ در خصوص سابقه درمانی و معافیت پزشکی ترامپ تأکید کرد.

وی در اینباره گفت: «یک جنبه جنگ [ویتنام] که من هرگز آن را قابل قبول نمی دانم آن است که ما شهروندان آمریکایی کم درآمد را به خدمت سربازی فرا می خواندیم و در مقابل، آمریکائیان ثروتمند می توانستند پزشکی را بیابند که برای آنها گواهی پزشکی خار استخوان صادر نماید!».

وی در ادامه افزود: «این اشتباه است. اگر قرار است که از همه شهروندان آمریکایی بخواهیم در ارتش خدمت کنند، همه شهروندان باید خدمت کنند».

به رغم این اظهارات، سخنگوی مک کین به شبکه خبری اِی بی سی گفت که منظور وی شخص رئیس جمهور آمریکا نبوده است!

این در حالی است که ترامپ در دفاع از معافیت پزشکی خود گفت که «به دلیل عارضه خار استخوان در پاشنه پای خود از معافیت پزشکی بهره مند شده و اینکه او از طرفداران جنگ ویتنام نبوده است».

اما سناتور مک کین در گفتگو با شبکه اِی بی سی، دلیل اصلی از بیان این انتقادات را وجود بی عدالتی در جامعه آمریکا دانست که به افراد ثروتمند امکان فرار از انجام خدمت سربازی را می دهد.

ظرف یکسال گذشته، روابط میان دونالد ترامپ و سناتور مک کین- که در دوران جنگ ویتنام به عنوان اسیر مورد شکنجه قرار گرفت- فراز و نشیبهای فراوانی داشته است؛ بطوری  که ترامپ در سال ۲۰۱۵ و در جریان یک مناظره عمومی آشکارا گفت که سناتور مک کین «قهرمان جنگ نیست»، زیرا در دوران جنگ به اسارت گرفته شده است. ترامپ در این باره گفت: «من نظامیانی را دوست دارم که اسیر نشده اند!»