به گزارش عرصه به نقل از پایگاه اینترنتی «ایندیپندنت» «مایکل دانداریا» از دشمنان سرسخت ایران و سوریه است. اما این موضوع بسیار عجیب است که تاکنون و به ویژه در ماه های اخیر، سخن چندانی از وی نشنیده ایم.
این روزنامه در گزارشی با عنوان «چرا مایکل داندریا، مسئول امور ایران در سازمان سیا، درباره (اغتشاش‌های) اخیر این کشور سکوت در پیش گرفته است؟» نوشت آیا فردی که مسئول عملیات ایران در آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) است، بهره‌ای از حوادث اخیر در ایران نمی برد؟
این پایگاه اینترنتی افزود: به طور قطع وی چنین کاری انجام می دهد، زیرا وظیفه او چنین حکم می کند. اما او چرا سکوت در پیش گرفته است؟ در حالی که ایران در حال مطرح کردن توطئه آمریکایی هاست، رسانه های آمریکا و همچنین رسانه های ما در این باره، حتی یک بار هم به نام یک مقام اطلاعاتی آمریکایی اشاره نکرده اند که شش ماه پیش توسط دولت ترامپ انتخاب شد تا مسئولیت عملیات ایران در سازمان سیا را برعهده بگیرد.
این گزارش می‌افزاید: این موضوع بسیار عجیب است. «نیویورک تایمز» در ماه ژوئن گذشته، چهره بسیار خوبی از مایکل داندریا که به «شاهزاده تاریکی» معروف است، به نمایش گذاشت. شمار زیادی از فیلم های منتشر شده در سازمان سیا، از رویکردی شدیدتر در قبال عملیات مخفیانه تحت ریاست «مایک پُمپئو» (رئیس سیا) حکایت دارند. در این روزنامه اشاره شده بود که «ایران، یکی از سخت ترین اهداف سیا» است. اکنون، چالش اجرای دیدگاه های رئیس جمهور ترامپ به عهده داندریا نهاده شده است … ترامپ، جنگ طلبان شورای امنیت ملی را که خواهان مهار کردن ایران و ایجاد تغییر رژیم در این کشور هستند، به کار گماشته است. روزنامه نیویورک تایمز نوشت در سال های پس از حملات یازدهم سپتامبر، داندریا «به شدت سرگرم برنامه بازداشت ها و بازجویی ها بود که به شکنجه شماری از زندانیان» منتهی شد. سنای آمریکا نیز در سال ۲۰۱۴ میلادی، این اقدامات را غیرانسانی و بی اثر خواند.
نگارنده گزارش در ادامه افزوده است: داندریا در سال ۲۰۰۶ میلادی به سمت ریاست مرکز ضد تروریستی سازمان سیا گمارده شد و عوامل تحت مدیریت وی، در سال ۲۰۰۸ میلادی در ترور عماد مغنیه از مقامات عالی حزب‌الله نقشی اساسی داشتند. داندریا همچنین نقشی عمده در حملات پهپادها در مرز پاکستان و افغانستان داشت. وی از دشمنان سرسخت ایران و همچنین سوریه است. اما این موضوع بسیار عجیب است که تاکنون و در ماه های اخیر، سخن چندانی از وی نشنیده ایم.
نگارنده مطلب همچنین می‌افزاید: آیا وی واقعا بهره چندانی از ناآرامی‌های اخیر در ایران نبرده است؟ قطعا وی از این حوادث بهره برده است، زیرا شغل او چنین ایجاب می کند. اما این سکوت به چه علت است؟ آیا ما نمی توانیم رشته های امور را در اینجا به یکدیگر متصل کنیم؟ رابرت فیسک می افزاید من در این باره به هیچ وجه اطمینان ندارم که «دنیا در حال تماشاست».
