غلامرضا کاظمی‌دینان در گفت‌وگو با عرصه درباره‌ی وظایفی که رسانه‌ها و روابط عمومی در قبال یکدیگر دارند، اظهار کرد: روابط‌عمومی و رسانه‌ها دو یار دبستانی هستند که بعد از مدتی فاصله‌ای بین آنها می‌افتد و هر کدام در مسیر کاری خودشان قرار می‌گیرند؛ اما آن همکلاسی بودن با هم را نمی‌توانند فراموش کنند. این در حالی است که این دو نهاد باید کار یکدیگر درک کنند و تفاوت‌هایی که با هم دارند را بپذیرند. امروز خوشبختانه روابط عمومی‌ها و رسانه‌ها توانستند تا حدی با هم به تفاهم برسند، ولی هنوز به شرایط ایده‌آل، نرسیده‌اند.
او ادامه داد: بعضی از روابط‌عمومی‌ها هنوز متوجه نشده‌اند که باید با رسانه‌ها به عنوان نماینده‌گان افکار عمومی رابطه درست داشته باشند، به آنها اطلاعات درست و شفاف بدهند و بپذیرند که حرفه روابط عمومی این است که باید اخبار سازمان‌ها را به اطلاع مردم برسانند؛ ضمن اینکه روابط عمومی‌ها وظیفه دارند برای اینکه رسانه‌ها زنده بمانند، کمک آنها کنند و لازم هم نیست که این کمک به صورت مستقیم باشد و می‌تواند از طریق اطلاعاتی باشد که روابط عمومی‌ها می‌خواهند به گوش مخاطبان برسانند و برای این کار از رسانه‌ها استفاده می‌کنند.
این استاد ارتباطات با بیان اینکه رسانه‌ها باید بدانند که روابط‌عمومی‌ها نیز در کارشان با محدودیت‌هایی مواجه‌اند، یادآور شد: اگر رسانه‌ها و روابط‌عمومی‌ها محدودیت‌های یکدیگر را پذیرا باشند و درک کنند، مطمئناً می‌توانند روابط خیلی خوبی با هم داشته باشند و برای آگاه کردن افکار عمومی با هم همراه شوند؛ چراکه آگاه کردن افکار عمومی وظیفه روابط‌عمومی‌ها و رسانه‌ها است و اگر این دو نهاد این موضوع را قبول داشته باشند که آگاه شدن مردم باعث دانا شدن آنها می‌شود و دانا شدن مردم منجر به توانا شدن آنها می‌شود و وقتی جامعه‌ای آگاه، دانا و توانا باشد، شاد می‌شود و جامعه شاد می‌تواند به توسعه پایدار دست پیدا کند و باعث رونق جامعه شود، آنگاه رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها نیز از این رونق بهره‌مند می‌شوند.
کاظمی‌دینان با بیان اینکه وضعیت همکاری روابط‌عمومی‌ها و رسانه‌ها نسبت به سال‌های گذشته خیلی بهتر شده است، خاطرنشان کرد: آن زمان که ما در حوزه روابط عمومی آغاز به کار کردیم، رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها با یکدیگر تقابل داشتند. در آن زمان روابط عمومی‌ها تصور می‌کردند که می‌توانند با پول رسانه‌ها را بخرند و رسانه‌ها هم به جای پول اخبار دست اول می‌خواستند؛ امروز ما هنوز به شرایط ایده‌آل و مطلوب نرسیده‌ایم، ولی خوشختانه در شرایط امروز این دو نهاد همدیگر را فهمیده‌اند و وظایف هم را بخوبی درک می کنند. هرچند که هنوز همه روابط‌عمومی‌ها و همه رسانه‌ها این طور نیستند و آن تعدادی هنوز نتوانستند آن درک واقعی را پیدا کنند، به این خاطر است که یا اصلاً روابط‌عمومی نیستند یا تفکر رسانه‌ای ندارند.
رییس انجمن روابط عمومی ایران همچنین در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به این پرسش که تاسیس انجمن خانه روابط عمومی ایران تا چه اندازه می‌تواند در رسیدن به شرایط مطلوب میان روابط عمومی‌ها و رسانه‌ها تاثیرگذار باشد؟ گفت: به طور کلی هر تشکلی که با هدف ارتقاء جایگاه روابط عمومی ایجاد شود، خیلی خوب است؛ اما اگر فقط در راستای بالا بردن آمار باشد که به عنوان مثال بگوییم که ۱۰ تشکل در حوزه روابط عمومی ایجاد شده است، کاری از پیش نمی‌رود. به نظرم ما باید یک تشکل کل داشته باشیم که چندین تشکل زیر مجموعه خود داشته باشد که تشکل کل سیاست‌گذاری کند و زیر مجموعه‌ها عمل کنند. خانه روابط‌عمومی نیز از افراد خوب و با سابقه‌ای تشکیل شده است و به نظرم می‌تواند اثرگذار باشد و باعث ایجاد رقابت میان سایر تشکل‌های روابط عمومی هم شود.
–
