به گزارش عرصه، مراسم بزرگداشت و یادبود این چهار نویسنده ادبیات کودک و نوجوان (ناصر ایرانی، میهن بهرامی، عباس عبدی و خسرو یحیایی) روز گذشته (۱۸ دی‌ماه) در انجمن نویسندگان کودک و نوجوان برگزار شد.
علی‌اصغر سیدآبادی، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا آقایی، مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران و فریدون عموزاده خلیلی، رئیس انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در این مراسم حاضر بودند و اجرای برنامه به‌عهده سیدعلی کاشفی خوانساری بود.
ناصر ایرانی، انقلابی اما گرفتار سانسور
کتایون صدرنیا، مترجم کتاب‌های کودک و همسر مرحوم ناصر ایرانی سانسور و مشکلات بازار نشر را سبب انتشار نیافتن بسیاری از آثار این نویسنده عنوان کرد و به تحلیل کتاب‌های کودک و نوجوان او پرداخت.
صدرنیا، کتاب‌های «راه بی‌کرانه» و «عروج» را حاصل حضور ناصر ایرانی در جبهه‌های جنگ دانست و به بررسی رمان‌های «نورآباد دهکده من»، «راز جنگل سبز» و «سختون» پرداخت.
منوچهر اکبرلو، نمایشنامه‌نویس و منتقد آثار نمایشی به بررسی نمایشنامه‌های ایرانی پرداخت. به گفته او، ایرانی ۱۰ نمایشنامه منتشر کرده است که می‌توان آن‌ها را به دو گروه اصلی نمایشنامه‌های سیاسی و نمایشنامه‌های خانوادگی تقسیم کرد. او شورش فرد علیه جمع را از مضامین اصلی نمایشنامه‌های ایرانی دانست و تنها یکی از نمایشنامه‌های وی را ویژه کودکان طبقه‌بندی کرد.
مریم صباغ‌زاده، نویسنده و مدیر اسبق آفرینش‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به ذکر خاطره آشنایی خود با ناصر ایرانی پرداخت و گفت که در سال ۱۳۶۳ به‌عنوان یک مربی جوان کتابخانه‌های کانون در کلاس‌های او حضور یافته است. او شخصیت ناصر ایرانی را ترکیبی از صمیمیت و غرور توصیف کرد و اهمیت مقالات وی در مجلات کیان و … را در کنار کتاب‌هایش مورد تأکید قرار داد.
قاسمعلی فراست نویسنده و مدیر سابق دفتر ادبیات داستانی وزارت ارشاد به توصیف کتاب چاپ‌نشده «خاطرات گرگ تنها» پرداخت. به گفته او، ناصر ایرانی در این کتاب، تاریخ ۶۰ سال معاصر را به‌زیبایی به تصویر کشیده است.
فراست با ذکر این جمله از ناصر ایرانی که گفته بود: «وقتی من دلم با انقلاب است، چطور می‌شود قلمم همسو با انقلاب نباشد» از مجوز نگرفتن کتاب‌های او انتقاد کرد.
میهن بهرامی؛ یک معلم بزرگ
محمد متوسلانی، فیلمساز و بازیگر و همسر مرحوم میهن بهرامی در سخنان خود به گستردگی فعالیت‌های فرهنگی و هنری این نویسنده اشاره کرد. او ضمن اشاره به آشنایی و ازدواج خود در دوره دانشجویی، به همکاری بهرامی با کانون در سال‌های پیش از انقلاب اشاره کرد و این‌که کتاب صوتی «ماه خانم» با وجود تولید نهایی به‌دلیل اشاره به گل سرخ در کانون توقیف شد و انتشار نیافت.
متوسلانی به معرفی کتاب- نوارهایی که بهرامی در سال‌های اول انقلاب در انتشارات «تصویر و صدا» تولید کرد، پرداخت و از انتشار چند جلد کتاب منتشرنشده همسرش و برپایی نمایشگاه نقاشی‌های او در آینده نزدیک خبر داد.
کاظم اخوان، نویسنده، منتقد و روزنامه‌نگار به استقبال چشمگیر از کتاب‌های کودک میهن بهرامی در سال‌های اول انقلاب اشاره کرد و آن را سبب تلطیف فضای جنگ برای کودکان عنوان کرد. اخوان از تجدید چاپ نشدن آثار بهرامی گله کرد.
رضا چوبینه، فیلمساز و داماد میهن بهرامی او را یک معلم بزرگ نامید و از این‌که با وجود فعالیت‌های فراوان بهرامی هیچ مجلسی از سوی صنف سینما، تئاتر، مطبوعات و نقاشی برای او برپا نشد، گله کرد و از انجمن نویسندگان کودک و نوجوان بابت برپایی این برنامه تشکر کرد.
عباس عبدی؛ آثار زیاد در فرصتی کوتاه
فرهاد حسن‌زاده، نویسنده به سابقه دوستی خود با عباس عبدی پرداخت. او با اشاره به کودکی عبدی در آبادان و بعد زندگی در شمال کشور، اصفهان، بندرعباس و قشم، طبیعت و اقلیم را مهم‌ترین عنصر داستان‌های عبدی دانست.
به گفته حسن‌زاده، عبدی دریافته بود که فرصت زیادی نخواهد داشت برای همین پس از ورود به دنیای نوجوانان طی فقط هفت سال، هفت رمان برای نوجوانان منتشر کرد.
سخنران دیگر این بخش شهرام اقبال‌زاده، مترجم و منتقد ادبیات کودک بود که اعلام کرد به دلیل کمبود وقت حرف‌های خود را به شکل مقاله منتشر خواهد کرد.
خسرو یحیایی؛ جانی پرغوغا و نگران آینده بشر
آفاق زرگریان، مترجم کتاب‌های تاریخی و روانشناسی و همسر مرحوم خسرو یحیایی، زمینه آشنایی اولیه خود با او را از طریق نقاشی‌های یحیایی ذکر کرد و موضوع اصلی همه نقاشی‌های او را آزادی دانست، همچنین بیان کرد آزادی و محیط‌زیست مفهوم مشترک و همیشگی همه داستان‌ها، فیلم‌ها و دیگر آثار او بوده است.
علیرضا زرگر، مدیر سابق کتابفروشی پکا و بنیان‌گذار جایزه مهرگان به جایگاه و شأن خسرو یحیایی در دانشگاه و آموزش روزنامه‌نگاران اشاره کرد و توجه ویژه به محیط‌زیست را مضمون اغلب داستان‌های کوتاه او دانست.
مناف یحیی‌پور، سردبیر هفته‌نامه دوچرخه و معاون سابق فرهنگی کانون پرورش فکری نیز به نقل خاطراتی درباره مرحوم یحیایی پرداخت. او یحیایی را دارای درونی متلاطم و جانی پرغوغا دانست که بیش از هر چیز درباره آینده بشری دغدغه داشت. همچنین گفت او از وضعیت جهان خسته بود اما این خستگی به ناامیدی نمی‌انجامید بلکه همواره به اصلاح امید داشت.
جعفر توزنده جانی، نویسنده و دبیر انجمن نویسندگان کودک نیز به تحلیل فیلم «زنجیری» ساخته خسرو یحیایی پرداخت و نمادها و نگاه خاص این فیلم را شکل‌دهنده شخصیت خود در نوجوانی برشمرد.
–
