به گزارش عرصه به نقل از روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، شامگاه سه‌شنبه ۳۰ آذر، تعدادی از خبرنگاران حوزه فرهنگ و هنر به همراه مشاور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی و محمد کشاورز، نویسنده، برای تبریک زادروز امین فقیری در منزل این نویسنده گردهم آمدند.
امین فقیری در این دیدار با ابراز خرسندی از دیدار با خبرنگاران فرهنگی از به چاپ هفتم رسیدن مجموعه داستان‌های «دهکده پرملال» خبر داد و گفت: چاپ هفتم این کتاب به زودی از سوی نشر چشمه منتشر می‌شود.
این نویسنده ادبیات روستایی که نخستین داستان‌های خود را در مجله فردوسی و خوشه منتشر کرده، به بیان خاطرات خود از روزهای نخست نویسندگی پرداخت و بیان کرد: «دهکده پرملال» نخستین داستانی بود که در مجله فردوسی چاپ شد و پس از آن بود که داستان‌هایم مورد پسند و توجه زنده‌یاد احمد شاملو قرار گرفت تا در مجله خوشه به چاپ برسد.
او با اشاره به آن‌چه موجب شد مجموعه داستان «دهکده پرملال» مورد توجه مخاطبان قرار گیرد ادامه داد: در روزهایی که دانشجویان کنفدراسیون در خارج از ایران فعالیت داشتند عنوان می‌شد که این کتاب هم از جمله آثاری پرتیراژِی است که مورد توجه قرار گرفته و شمارگان آن به ۳۰ هزار جلد رسید.
فقیری در عین حال به حاشیه‌های روی‌داده پس از انتشار این کتاب هم اشاره و اضافه کرد: توصیه می‌کنم نویسنده‌ها نام حقیقی خود را در حوادث ننویسند و حتما از نام شخصیت‌های داستان را عوض کنند.
نویسنده کتاب «دهکده پرملال» که پیشینه طولانی در نگارش نمایشنامه هم دارد که سال‌ها مورد استفاده تئاتری‌ها قرار گرفته در این‌باره توضیحاتی داد و گفت: نمایشنامه‌هایی که می‌نوشتم بر اساس آن‌چه در داستان‌نویسی دنبال می‌کردم برخاسته از ادبیات بومی بود و تئاتری‌های دیگر نقاط ایران هم با استفاده از این آثار تئاترهایی را به صحنه می‌بردند.
فقیری که برنده لوح زرین بهترین نویسنده بیست سال داستان‌نویسی ایران در سال ۱۳۷۶ شده است با اشاره به نمایشنامه «قالی‌بافان» خاطراتی را تعریف کرد و گفت: این نمایشنامه مورد توجه بسیاری قرار گرفت و بارها پیشنهاد شد عنوانش را تغییر دهم چراکه بیم سوء برداشت از آن می‌رفت.
او همچنین کار نویسندگی را سخت برشمرد و گفت: نوشتن داستان به ویژه رمان کمرشکن است؛ خدا می‌داند که می‌خواهم توان و نیرویی داشته باشم که همچنان بنویسم و کارهای نیمه‌تمامم را به پایان برسانم.
در ادامه این دیدار محمد کشاورز نویسنده مجموعه داستان‌های «بلبل حلبی» و «روباه شنی» درباره آن‌چه فقیری در سال‌ها نویسندگی به ادبیات ارائه کرده سخن گفت و به ویژگی‌های آثار این نویسنده پرپیشینه پرداخت.
کشاورز که پیشینه نوشتن اثری بر اساس «دهکده پرملال» و شخصیت امین فقیری را دارد، با اشاره به این‌که در ادبیات ایران تا پیش از انتشار کتاب یادشده ادبیات روستایی در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ خورشیدی وجود داشت، افزود: در عین حال این ادبیات تا پیش از «دهکده پرملال» حاوی نگاهی پاکیزه بود که حکایت از نگاه شهری به روستا داشت.
وی با تاکید بر این‌که ادبیات روستایی دهه‌های ۴۰ و ۵۰ همراه با نگاهی فئودالی به روستا بود، ادامه داد: نویسندگانی که در دهه ۴۰ و پس از آن پدیدار شدند مانند محمود دولت‌آبادی و امین فقیری روستا را از نمای نزدیک به مخاطب نشان دادند و مسائل روستا را حتی با آن‌چه ممکن بود خوشایند نباشد بیان کردند.
کشاورز دلیل تاثیرگذاری ادبیات روستایی فقیری و دولت آبادی را نبود رسانه‌های جمعی در این دوره ارزیابی کرد و در عین حال با توجه به این‌که جامعه روشنفکری توسط این آثار به یک‌باره متوجه جامعه روستایی شد، عنوان کرد: در دهه ۴۰ خورشیدی که ترکیب جمعیتی کشور بیشتر روستایی بود روشنفکران معتقد بودند که هر تحولی بخواهد روی دهد از جامعه روستایی ریشه خواهد گرفت.
برگزیده جایزه ادبی گردون و نویسنده مجموعه داستان «پایکوبی»، جریان نامیده‌شده به ادبیات روستایی را حاصل تلاش‌های نویسندگان بزرگی نظیر فقیری و دولت‌آبادی عنوان کرد و گفت: دست کم تا نیمه دهه ۵۰ شمسی جریان غالب ادبیات ایران روستایی بود. بدین خاطر است که «دهکده پرملال» فقط یک مجموعه داستان نیست بلکه اثری جامعه‌شناسانه را ارائه می‌کند که برخاسته از تاریخ و جامعه‌شناسی روستایی ایران است.
کشاورز ماندگاری آثار امین فقیری را جان‌مایه جامعه‌شناسی آن عنوان کرد و افزود: آنان که می‌خواهند بخشی از تاریخ روستایی ایران را بررسی کنند، امین فقیری قطعا یکی از نام‌های مهمی است که باید پژوهشگران و جامعه‌شناسان به او توجه کنند.
در این دیدار عبدالنبی سلامی مشاور فرهنگی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس نیز با قدردانی از آن‌چه به همت انجمن آثار و مفاخر استان فراهم شد، عنوان کرد: تلاش در مسیر این‌که بتوانیم در نقطه عطف‌های زندگی آنانی که در مسیر فرهنگ و هنر استان فارس گام های استواری برداشته و نام این خطه را جاویدان ساخته‌اند بهانه‌ای برای قدرشناسی از تفکر و اندیشه انسان‌های تاریخ‌ساز است.
او نویسندگان را جریان‌سازان جامعه دانست و افزود: چهره‌هایی مانند امین و ابوالقاسم فقیری تمامی دوران زندگی و کار خود را برای شناساندن فرهنگ اصیل زادگاه خود فدا کردند.
–
